Als de winter zich aandient en de TV-uitzendingen van de diverse schaats-wedstrijden weer beginnen, zit ik voor de buis. Ik houd van die sport en ik verlustig me aan de helden van het langebaanschaatsen. Sven Kramer en Mark Tuitert zijn m’n favorieten. Vooral die laatste vind ik het lekkerste ding van allemaal en die bult van hem is niet normaal. Nou heb ik nog nooit een schaatser gezien met een kleine en ik vraag me weleens af of dat door dat pak komt of door al dat getrain?
Maar dit verhaal gaat over m’n eigen ervaringen op het ijs. Natuurijs wel te verstaan, want dat monotone gedraai op zo’n baan is niets voor mij. Geef mij maar lange rechte stukken (ijs), scheuren, wakken en alle andere elementen die de natuur in petto heeft.
Ik kan me herinneren dat het rond 1996 een paar winters mogelijk was om tourtochten te maken. Ik was toen nog flink getraind door het lopen van halve marathons en schaatsend wilde ik de 100 km wel eens halen. Op de Rottemeren moest het gebeuren. Trainingsbroek, isohemd, trui, windjack, handschoenen en schaatsen aan en daar ging ik, alleen tegen de elementen. Heerlijk ging het, zo’n 50 km lang, maar vanaf dat moment begon ik m’n rug te voelen.
Gelukkig reed er iemand al een tijdje in mijn buurt. We hadden dus hetzelfde tempo en ik klampte bij hem aan. Kop over kop hield ik dat 20 km vol, maar daarna kon ik alleen maar achter hem blijven hangen. Hij vond dat best en zo had ik 10 km uitzicht op een heerlijk strak kontje en zat ik uit de wind, maar dat betekende wel dat ik diep moest blijven zitten want zo groot was hij niet.
De pijn in m’n rug werd ondragelijk en ik tikte hem aan. We reden even rechtop naast elkaar en ik keek ‘m voor ’t eerst in z’n prachtige ogen. Meer kon ik ook niet zien omdat hij verder helemaal ingepakt zat. We bleken hetzelfde doel te hebben en ook hij zat nu op 80 km. Ik zei hem dat ik bijna niet meer kon vanwege de rugpijn en hij gaf aan er flink doorheen te zitten vanwege de vermoeidheid. We besloten een tijdje rechtop door te rijden en het dan weer te proberen, want die 20 km moesten en zouden we halen. Die 20 km werden de langste van m’n schaats-carrière, maar kreunend en steunend haalden we tegen de avond, in het donker, de finish.
Samen strompelden we naar het gebouw van de ijsclub om de felbegeerde plak op te halen en hopelijk een hete douche te kunnen nemen. Gelukkig hadden ze een douche-ruimte en aangezien we zo laat waren binnengekomen, waren we alleen in de kleedkamer.
We begonnen ons uit te kleden, wat door de vermoeidheid en de koude handen niet zo vlot ging. Ik was benieuwd wat er tevoorschijn zou komen. Erg jong kon hij niet zijn. Het lange-afstandswerk is meer voor 40-plussers, hoewel ik dat zelf ook niet was ten tijde van die tocht (ik was toen 36).
Hij vertelde ondertussen dat hij deze tocht had gemaakt om z’n vriendin te imponeren. Zij had gezegd dat hij een softie, een mietje was en hij wilde haar het tegendeel bewijzen met deze schaatstocht.
Omdat hij veel meer aan had dan ik, stond ik als eerste onder de douche te genieten van het warme water. Na een tijdje vroeg ik me af waar hij bleef en ik besloot even te gaan kijken.
Toen ik de kleedkamer in kwam schrok ik me kapot toen ik hem languit naakt op de koude vloer zag liggen. Dit was geen 40-plusser, maar een 20-minner, 16 misschien?
God wat een heerlijk lichaam had dat ventje en wat een lekker snikkeltje, bijna haarloos, klein en met heerlijke balletjes. Ik stond meteen in vuur en vlam en mijn pik ook. Met enige tegenzin legde ik m’n handdoek op de grond, rolde hem er op, gooide wat losse kleding over z’n naakte lichaam en wreef hem warm. Hij zuchtte diep en gaf aan het te waarderen, ik kon het echter niet laten hem vooral over z’n kruis te wrijven, maar hij leek daar geen probleem mee te hebben. Sterker nog: z’n lul groeide onder mijn aanraking en ik maakte hem weer bloot op die plek, maar omsloot z’n geslacht wel met m’n warme mond, na eerst z’n kale balletjes te hebben gelikt. Hij kreunde en duwde m’n hoofd verder over z’n nu keiharde, maar nog steeds kleine lul. Ik zoog hem diep achter in m’n keel en ondanks z’n vermoeidheid spoot hij in m’n mond. Ik slikte alles door. Hemels lekker jongenssap was het.
Ik had z’n lul nog steeds in m’n mond toen de beheerder van de ijsclub ons kwam zeggen dat de tent zo zou sluiten. Maar toen hij ons zo zag, verscheen er een geile blik op het gelaat van die man en hoe oud hij ook was, binnen enkele seconden lag hij naast me en nam het pikkie van de jongen van me over en pijpte hem naar een volgend hoogtepunt. De jongen liet het gewillig gebeuren en spoot een nieuwe lading sap in de keel van die man.
Daarna douchte ik me met m’n jonge maatje en ik omhelsde hem, liefkoosde hem en duwde m’n lul tegen z’n kontje aan. Hij reed met z’n jongenskutje tegen me op en ik gleed, met m’n shampoo-eikel, bij hem naar binnen. Alleen m’n eikel, voor m’n hele lul leek hij mij te krap, maar daar dacht hij anders over en hij duwde zichzelf over m’n hele pik heen. Z’n heerlijke warme grotje deed me snel spuiten.
In de kleedkamer droogde ik m’n maatje af en hij liet het gelaten toe. Daarna droogde ik mezelf af en kleedde eerst hem en toen mezelf aan. “Hoe ga je naar huis en hoever is dat,” vroeg ik. Het bleek om een fietstocht van 15 km te gaan, maar dat liet ik natuurlijk niet gebeuren. Ik laadde z’n fiets in m’n auto en bracht hem naar huis.
Toen we afscheid namen bedankte hij me verlegen voor de goede zorgen en ik bedankte hem. “Waarvoor dan,” vroeg hij. “Zonder jouw hulp had ik die 100 km nooit gehaald,” zei ik.
Hij stapte uit en ik keek hem na. Net toen ik weg wilde rijden, kwam hij terug de auto in, gaf me een kus en maakte zich snel weer uit de voeten.
Verhaal geschreven en ingestuurd door: Raymond
|
|
|